جستجو

نوشته های تازه

جدید ترین های انجمن

آموزش جامع سوئیچ های لایه 3 سیسکو سری 3750،3560 و 3850

با سلام!

آیا علاقه‌مند به اشتراک گذاری سئوالات خود در حوزه آی تی و به دست آوردن پاسخ‌هایی از متخصصان ما هستید؟ آیا می‌خواهید با جامعه فعال و پویایی از متخصصان و علاقه‌مندان به تکنولوژی در ارتباط باشید؟ اگر بله، پس به شما دعوت می‌کنیم تا به انجمن آی تی تکنیکال بپیوندید!

در این انجمن، شما می‌توانید سئوالات خود را درباره موضوعات مختلف از جمله شبکه‌ها، امنیت، سیستم‌عامل‌ها، سرورها و بسیاری موارد دیگر مطرح کنید. با ارسال سئوالات خود، شما فرصتی را برای یادگیری و درک بهتر مفاهیم فنی فراهم می‌کنید.

علاوه بر این، انجمن آی تی تکنیکال یک محیط دوستانه و همکاری را برای شما فراهم می‌کند. شما می‌توانید با اعضای دیگر به اشتراک بگذارید، تجربیات خود را با دیگران به اشتراک بگذارید و در بحث‌های فعال شرکت کنید.

پس بیایید به جمع ما بپیوندید و از دانش و تجربه‌های هم‌ارزانان خود بهره‌برداری کنید. برای شروع، کافیست به وبسایت آی تی تکنیکال مراجعه کنید و در انجمن ثبت‌نام کنید. منتظر دیدار شما در انجمن هستیم!

با احترام،

تیم آی تی تکنیکال

آموزش جامع سوئیچ های لایه 3 سیسکو سری 3750،3560 و 3850

در شبکه‌های کامپیوتری، سوئیچ‌های لایه 3 نقش مهمی در ارتباط بین شبکه‌ها و تأمین ارتباطات بین زیرشبکه‌ها و دستگاه‌ها دارند. یکی از سوئیچ‌های لایه 3 محبوب و پرکاربرد در صنعت شبکه، سوئیچ‌های سری 3560، 3750 و 3850 از شرکت سیسکو است. در این مقاله، به طور جامع به آموزش کانفیگ سوئیچ‌های لایه 3 سیسکو پرداخته و دستورات کانفیگ مربوطه را برای سوئیچ‌های سری 3560، 3750 و 3850 معرفی خواهیم کرد.

مزایا و معایب سوئیچ‌های سری 3560، 3750 و 3850
سوئیچ‌های سری 3560، 3750 و 3850 از سوئیچ‌های لایه 3 پرکاربرد و قدرتمند سیسکو هستند. این سوئیچ‌ها دارای ویژگی‌ها و قابلیت‌های منحصر به فردی هستند که در زیر به مزایا و معایب هر سری سوئیچ می‌پردازیم
معرفی سوئیچ‌های لایه 3 سیسکو
در این بخش، به معرفی سوئیچ‌های سری 3560، 3750 و 3850 خواهیم پرداخت. ویژگی‌ها، قابلیت‌ها و کاربردهای این سوئیچ‌ها را بررسی می‌کنیم. همچنین، مزایا و معایب هر سری سوئیچ را نیز بررسی خواهیم کرد.
مفاهیم اولیه کانفیگ سوئیچ‌های لایه 3
در این بخش، به مفاهیم اولیه کانفیگ سوئیچ‌های لایه 3 می‌پردازیم. مفاهیمی مانند VLAN، IP routing، IP addressing و دستورات مربوط به سوئیچ‌های لایه 3 را توضیح می‌دهیم. همچنین، به توضیح نحوه کانفیگ کردن سوئیچ‌های لایه 3 برای اتصال به شبکه‌های دیگر نیز خواهیم پرداخت.
آموزش کانفیگ سوئیچ‌های سری 3560، 3750 و 3850
در این بخش، به طور جامع به آموزش کانفیگ سوئیچ‌های سری 3560، 3750 و 3850 می‌پردازیم. ابتدا، نحوه اتصال به سوئیچ و ورود به محیط کانفیگ را توضیح می‌دهیم. سپس، دستورات کانفیگ مربوط به VLAN، IP routing، IP addressing و دستورات دیگر را برای هر سوئیچ به تفصیل معرفی می‌کنیم. همچنین، به توضیح نحوه تنظیمات امنسوئیچ‌ها، مدیریت ترافیک و نظارت بر شبکه نیز خواهیم پرداخت.
مطالعه موردی با سوئیچ‌های سری 3560، 3750 و 3850
در این بخش، یک مطالعه موردی با استفاده از سوئیچ‌های سری 3560، 3750 و 3850 ارائه خواهیم داد. در این مطالعه موردی، یک سناریو شبکه را تعریف کرده و نحوه کانفیگ سوئیچ‌ها برای این سناریو را به تفصیل شرح خواهیم داد. همچنین، به توضیح نحوه تست و ارزیابی عملکرد سوئیچ‌ها در این سناریو خواهیم پرداخت.

مزایا و معایب سوئیچ‌های سری 3560، 3750 و 3850 :

مزایا سوئیچ‌های سری 3560:

قابلیت پشتیبانی از VLAN: سوئیچ‌های سری 3560 از تقسیم بندی شبکه به واحدهای جداگانه با استفاده از VLAN پشتیبانی می‌کنند. این قابلیت به شما امکان می‌دهد ترافیک شبکه را بهبود داده و امنیت را افزایش دهید.
پشتیبانی از پروتکل‌های مسیریابی: سوئیچ‌های سری 3560 قابلیت پشتیبانی از پروتکل‌های مسیریابی مانند OSPF، EIGRP و RIP را دارند. این قابلیت به شما امکان می‌دهد ترافیک بین زیرشبکه‌ها را مدیریت کنید و بهبود عملکرد شبکه را به دست آورید.
امکان پشتیبانی از PoE (Power over Ethernet): برخی از مدل‌های سوئیچ‌های سری 3560 از قابلیت PoE پشتیبانی می‌کنند. این قابلیت به شما امکان می‌دهد دستگاه‌هایی مانند تلفن‌های IP و دوربین‌های مداربسته را بدون نیاز به منبع تغذیه جداگانه به شبکه متصل کنید.

معایب سوئیچ‌های سری 3560:

محدودیت‌های پهنای باند: برخی از مدل‌های سوئیچ‌های سری 3560 محدودیت‌هایی در پهنای باند دارند که ممکن است برای شبکه‌های بزرگ و پرترافیک غیرکافی باشد.
قابلیت استفاده از لایه 3 محدود: در برخی از مدل‌های سوئیچ‌های سری 3560، قابلیت استفاده از لایه 3 محدود است و ممکن است برای شبکه‌های بزرگ و پیچیده کافی نباشد.

مزایا سوئیچ‌های سری 3750:

قابلیت پشتیبانی از StackWise: سوئیچ‌های سری 3750 از تکنولوژی StackWise پشتیبانی می‌کنند که به شما امکان می‌دهد چندین سوئیچ را به صورت فیزیکی و منطقی با هم ترکیب کنیدو یک سوئیچ قدرتمند و قابل مقایسه با یک سوئیچ بزرگتر ایجاد کنید. این قابلیت به شما امکان می‌دهد پهنای باند بیشتری را در اختیار داشته باشید و از طریق یک نقطه مدیریت ساده‌تر شبکه را کنترل کنید.
پشتیبانی از استاندارد PoE+: برخی از مدل‌های سوئیچ‌های سری 3750 از استاندارد PoE+ پشتیبانی می‌کنند که قابلیت تأمین توان بیشتری را در مقایسه با استاندارد PoE فراهم می‌کند.
قابلیت پشتیبانی از پروتکل‌های مسیریابی پیشرفته: سوئیچ‌های سری 3750 قابلیت پشتیبانی از پروتکل‌های مسیریابی پیشرفته‌ای مانند OSPF، EIGRP و BGP را دارند. این قابلیت به شما امکان می‌دهد شبکه‌های بزرگ و پیچیده را بهبود داده و مقیاس‌پذیری بیشتری را به دست آورید.

معایب سوئیچ‌های سری 3750:

قیمت بالا: سوئیچ‌های سری 3750 از سوئیچ‌های قدرتمند و پیشرفته‌ای هستند که قیمت بالایی دارند. این ممکن است برای برخی سازمان‌ها و شبکه‌های کوچک قابل قبول نباشد.
مصرف برق بالا: به دلیل قدرت پردازش بالا و ویژگی‌های پیشرفته، سوئیچ‌های سری 3750 مصرف برق بالایی دارند. این ممکن است در برخی موارد نیاز به تأمین توان بیشتری داشته باشد.

مزایا سوئیچ‌های سری 3850:

پشتیبانی از استاندارد PoE+: سوئیچ‌های سری 3850 از استاندارد PoE+ پشتیبانی می‌کنند که توان بیشتری را برای تأمین توان به دستگاه‌های مختلف مانند تلفن‌های IP و دوربین‌های مداربسته فراهم می‌کند.
قابلیت پشتیبانی از StackWise: سوئیچ‌های سری 3850 قابلیت ترکیب چندین سوئیچ را به صورت فیزیکی و منطقی با استفاده از تکنولوژی StackWise فراهم می‌کنند. این قابلیت به شما امکان می‌دهد پهنای باند بیشتری را در اختیار داشته باشید و از طریق یک نقطه مدیریت ساده‌تر شبکه را کنترل کنید.
شتیبانی از استاندارد Cisco Unified Access: سوئیچ‌های سری 3850 قابلیت پشتیبانی از استاندارد Cisco Unified Access را دارند که امکان ادغام سرویس‌های بی‌سیم و سیمی را در یک شبکه فراهم می‌کند. این قابلیت به شما امکان می‌دهد کارایی و مدیریت شبکه را بهبود دهید.
قابلیت پشتیبانی از پروتکل‌های مسیریابی پیشرفته: سوئیچ‌های سری 3850 قابلیت پشتیبانی از پروتکل‌های مسیریابی پیشرفته‌ای مانند OSPF، EIGRP و BGP را دارند. این قابلیت به شما امکان می‌دهد شبکه‌های بزرگ و پیچیده را بهبود داده و مقیاس‌پذیری بیشتری را به دست آورید.
امنیت بالا: سوئیچ‌های سری 3850 امکانات امنیتی پیشرفته‌ای مانند تشخیص و جلوگیری از حملات شبکه را دارا هستند. این قابلیت‌ها شامل تشخیص تهاجم، کنترل دسترسی بر اساس سطح کاربر و رمزنگاری اطلاعات است.

معایب سوئیچ‌های سری 3850:

قیمت بالا: سوئیچ‌های سری 3850 از سوئیچسوئیچ‌های سری 3850 از سوئیچ‌های پیشرفته و قدرتمند سیسکو هستند و دارای ویژگی‌ها و قابلیت‌های منحصر به فردی می‌باشند. در زیر به مزایا و معایب سوئیچ‌های سری 3850 می‌پردازیم:

معرفی سوئیچ‌های لایه 3 سیسکو

سوئیچ‌های سری 3560، 3750 و 3850 از سری سوئیچ‌های لایه 3 سیسکو هستند که امکانات و قابلیت‌های منحصر به فردی را در اختیار کاربران قرار می‌دهند. در زیر به معرفی هر یک از این سوئیچ‌ها و ویژگی‌ها و کاربردهای آنها می‌پردازیم:

سوئیچ‌های سری 3560:
– ویژگی‌ها: سوئیچ‌های سری 3560 دارای قابلیت‌های مانند پشتیبانی از PoE، پورت‌های گیگابیت اترنت، پشتیبانی از VLAN و QoS هستند. همچنین، قابلیت‌های امنیتی مانند ACL و SSH نیز در این سوئیچ‌ها وجود دارد.
– کاربردها: سوئیچ‌های سری 3560 در شبکه‌های کوچک و متوسط با ترافیک متنوع مورد استفاده قرار می‌گیرند. آنها برای تأمین اتصال شبکه بین دستگاه‌ها و مدیریت ترافیک شبکه مورد استفاده قرار می‌گیرند.
سوئیچ‌های سری 3750:
– ویژگی‌ها: سوئیچ‌های سری 3750 دارای ویژگی‌هایی مانند پشتیبانی از PoE، پورت‌های گیگابیت اترنت، پشتیبانی از VLAN و QoS هستند. همچنین، این سوئیچ‌ها از قابلیت‌های مسیریابی استاتیک و پویا مانند OSPF و EIGRP پشتیبانی می‌کنند.
– کاربردها: سوئیچ‌های سری 3750 در شبکه‌های کوچک و متوسط با نیاز به قدرت پردازش بالا و امکانات مسیریابی پیچیده مورد استفاده قرار می‌گیرند.
سوئیچ‌های سری 3850:
– ویژگی‌ها: سوئیچ‌های سری 3850 دارای ویژگی‌هایی مانند پشتیبانی از PoE+، پورت‌های گیگابیت اترنت، پشتیبانی از VLAN و QoS هستند. همچنین، این سوئیچ‌ها از قابلیت‌های مسیریابی پیشرفته مانند OSPF، EIGRP و BGP نیز پشتیبانی می‌کنند.
– کاربردها: سوئیچ‌های سری 3850 در شبکه‌های بزرگ و پیچیده با نیاز به امکانات بالا و مقیاس‌پذیری مناسب مورد استفاده قرار می‌گیرند. آنها براین سوئیچ‌ها دارای مزایا و معایب خاصی هستند که در زیر بررسی می‌شوند:

بیشتر بخوانید فرصت های شغلی با دوره های سیسکو ؟

مزایا سوئیچ های لایه 3:

قابلیت مسیریابی لایه 3: سوئیچ‌های لایه 3 سیسکو امکانات مسیریابی لایه 3 را دارند و قادر به اتخاب مسیرهای بهینه و ارسال بسته‌ها به مقصد مورد نظر هستند. این قابلیت می‌تواند در شبکه‌های بزرگ و پیچیده بسیار مفید باشد.
پشتیبانی از VLAN: سوئیچ‌های لایه 3 سیسکو از VLAN پشتیبانی می‌کنند، که به کاربران امکان می‌دهد شبکه را به بخش‌های کوچکتر تقسیم کنند و امنیت و کنترل را افزایش دهند.
قابلیت پشتیبانی از PoE: برخی از مدل‌های سوئیچ‌های سیسکو لایه 3 قادر به ارائه تغذیه برق برای دستگاه‌های متصل شده از طریق کابل شبکه (PoE) هستند. این ویژگی برای اتصال دستگاه‌هایی مانند تلفن‌های IP و دوربین‌های مداربسته بسیار مفید است.
امنیت: سوئیچ‌های سری 3560، 3750 و 3850 دارای قابلیت‌های امنیتی مانند Access Control Lists (ACL) و Secure Shell (SSH) هستند، که امکان محدود کردن دسترسی به شبکه و ارتباطات را فراهم می‌کنند.

معایب سوئیچ های لایه 3 :

قیمت: سوئیچ‌های سری 3560، 3750 و 3850 از سری سوئیچ‌های پیشرفته سیسکو هستند و به همین دلیل قیمت بالایی دارند. این ممکن است برای برخی سازمان‌ها و شبکه‌های کوچک محدودیتی باشد.
مصرف برق: سوئیچ‌های لایه 3 سیسکو مصرف برق بالایی دارند، به ویژه در مدل‌هایی که از PoE پشتیبانی می‌کنند. بنابراین، برای استفاده از آنها نیاز به امکانات تأمین برق مناسب دارید.

مفاهیم اولیه کانفیگ سوئیچ‌های لایه 3

مفاهیم اولیه کانفیگ سوئیچ‌های لایه 3 شامل موارد زیر است:

VLAN (Virtual Local Area Network):
VLAN یک تکنولوژی است که اجازه می‌دهد شبکه را به بخش‌های کوچکتر (گروه‌های مجازی) تقسیم کنید. در سوئیچ‌های لایه 3، می‌توانید VLAN‌ها را تعریف کنید و پورت‌های سوئیچ را به VLAN‌های مختلف اختصاص دهید. این کار باعث جدا سازی ترافیک بین گروه‌های مختلف شبکه می‌شود و امنیت و عملکرد شبکه را بهبود می‌بخشد.
IP Routing :
به معنای ارسال بسته‌های شبکه بین شبکه‌های مختلف است. در سوئیچ‌های لایه 3، می‌توانید تنظیمات مسیریابی را پیکربندی کنید تا بسته‌ها به صورت خودکار به مقصد صحیح هدایت شوند. شما می‌توانید مسیریابی استاتیک (Static Routing) را تنظیم کنید یا پروتکل‌های مسیریابی پویا مانند OSPF (Open Shortest Path First) و EIGRP (Enhanced Interior Gateway Routing Protocol) را استفاده کنید.
IP Addressing:
آدرس‌دهی IP مربوط به تخصیص آدرس‌های منحصر به فرد به دستگاه‌ها در شبکه است. در سوئیچ‌های لایه 3، می‌توانید آدرس‌های IP را به پورت‌ها یا VLAN‌ها اختصاص دهید. همچنین، می‌توانید مسیریابی بین شبکه‌ها را با استفاده از آدرس‌های IP تنظیم کنید.
دستورات مربوط به سوئیچ‌های لایه 3:
برای کانفیگ کردن سوئیچ‌های لایه 3، باید با دستورات مربوطه آشنا باشید. برخی از دستورات مهم عبارتند از:
– interface: برای پیکربندی ورودی یا خروجی پورت‌ها استفاده می‌شود.
– ip address: برای تنظیم آدرس IP بر روی یک پورت یا VLAN استفاده می‌شود.
– vlan: برای ایجاد و پیکربندی VLAN‌ها استفاده می‌شود.
– ip routing: برای فعال کردن مسیریابی IP در سوئیچ‌های لایه 3 استفاده می‌شود.
– ip route: برای اضافه کردن مسیرهای استاتیک به جدول مسیریابی IP استفاده می‌شود.
اتصال به شبکه‌های دیگر:
برای اتصال سوئیچ‌های لایه 3 به شبکه‌های دیگر، می‌توانید یاز یک پورت خروجی برای اتصال به شبکه خارجی استفاده کنید، مانند یک مودم یا روتر. در این صورت، باید آدرس IP برای پورت خروجی تنظیم شود و مسیریابی برای شبکه‌های مختلف تعریف شود. برای این کار، می‌توانید از مسیریابی استاتیک یا پروتکل‌های مسیریابی پویا استفاده کنید.

در صورت بوت نشدن سوئیچ خود می توانید مقاله محیط Rommon را جهت آپلود سیستم عامل سوئیچ و مقاله بازیابی رمز عبور سوئیچ های سیسکو را هم برای ریست کردن پسورد سوئیچ مطالعه کنید.

مثالی از کانفیگ سوئیچ لایه 3 برای اتصال به یک شبکه دیگر با استفاده از مسیریابی استاتیک به شکل زیر است:

				
					Switch(config)# interface GigabitEthernet0/0
Switch(config-if)# ip address 192.168.1.1 255.255.255.0
Switch(config-if)# no shutdown

Switch(config)# ip routing

Switch(config)# ip route 192.168.2.0 255.255.255.0 192.168.1.2

در این مثال، پورت GigabitEthernet0/0 به شبکه 192.168.1.0/24 وصل شده است و آدرس IP 192.168.1.1 با ماسک 255.255.255.0 برای آن تنظیم شده است. سپس، مسیریابی IP با فعال کردن دستور “ip routing” فعال می‌شود. در نهایت، یک مسیر استاتیک با استفاده از دستور “ip route” تعریف می‌شود که بسته‌های مربوط به شبکه 192.168.2.0/24 را به آدرس 192.168.1.2 هدایت می‌کند.

این یک مثال ساده است و بسته به نیازهای شبکه شما، می‌توانید تنظیمات و مسیریابی بیشتری را اعمال کنید.

به عنوان مثال، فرض کنید میخواهید در یک سوئیچ لایه 3، دو VLAN ایجاد کنید و پورت‌های مختلف را به هر VLAN اختصاص دهید. در اینجا VLAN با شماره 10 و 20 را ایجاد می‌کنیم و پورت‌های 1 تا 5 را به VLAN 10 و پورت‌های 6 تا 10 را به VLAN 20 اختصاص می‌دهیم. برای این کار می‌توانید از دستورات زیر استفاده کنید:

				
					Switch> enable
Switch# configure terminal

Switch(config)# vlan 10
Switch(config-vlan)# name VLAN10
Switch(config-vlan)# exit

Switch(config)# vlan 20
Switch(config-vlan)# name VLAN20
Switch(config-vlan)# exit

Switch(config)# interface range GigabitEthernet0/1-5
Switch(config-if-range)# switchport mode access
Switch(config-if-range)# switchport access vlan 10
Switch(config-if-range)# exit

Switch(config)# interface range GigabitEthernet0/6-10
Switch(config-if-range)# switchport mode access
Switch(config-if-range)# switchport access vlan 20
Switch(config-if-range)# exit

Switch(config)# end

در این مثال، ابتدا با استفاده از دستور vlan، دو VLAN با شماره 10 و 20 ایجاد می‌کنیم. سپس نام هر VLAN را با استفاده از دستور name تعیین می‌کنیم.

بیشتر بخوانید محیط Rommon در روتر و سوئیچ سیسکو

سپس، با استفاده از دستور interface range، پورت‌های 1 تا 5 را تنظیم می‌کنیم و با دستور switchport mode access حالت پورت‌ها را به حالت access تغییر می‌دهیم. سپس با استفاده از دستور switchport access vlan، پورت‌ها را به VLAN 10 اختصاص می‌دهیم.

به همین ترتیب، پورت‌های 6 تا 10 را برای VLAN 20 تنظیم می‌کنیم.

دقت کنید که در این مثال از حالت access برای پورت‌ها استفاده شده است. در صورت نیاز، می‌توانید از حالت trunk برای اتصال سوئیچ به سوئیچ‌های دیگر استفاده کنید و VLAN‌ها را بین سوئیچ‌ها منتقل کنید.

آموزش کانفیگ سوئیچ‌های سری 3560، 3750 و 3850

در این بخش، به طور جامع به آموزش کانفیگ سوئیچ‌های سری 3560، 3750 و 3850 خواهیم پرداخت. ابتدا، نحوه اتصال و ورود به محیط کانفیگ سوئیچ را توضیح می‌دهیم. سپس، به تفصیل دستورات کانفیگ مربوط به VLAN، IP routing، IP addressing و دستورات دیگر را برای هر سوئیچ معرفی خواهیم کرد. همچنین، به توضیح نحوه انجام تنظیمات امنیتی برای سوئیچ‌ها، مدیریت ترافیک و نظارت بر شبکه نیز می‌پردازیم.

1. اتصال و ورود به محیط کانفیگ سوئیچ:

برای اتصال به سوئیچ و ورود به محیط کانفیگ، می‌توانید از طریق کابل کانسول (Console Cable) و از طریق نرم‌افزاری مانند PuTTY یا SecureCRT به سوئیچ متصل شوید. سپس با استفاده از نام کاربری و رمز عبور مدیریتی (معمولاً به صورت پیشفرض نام کاربری “admin” و رمز عبور “cisco”) وارد محیط کانفیگ سوئیچ شوید.

2. کانفیگ VLAN:

برای ایجاد و مدیریت VLAN در سوئیچ‌های سری 3560، 3750 و 3850، می‌توانید از دستورات زیر استفاده کنید:

برای ایجاد VLAN جدید:

				
					Switch(config)# vlan <vlan_id>
Switch(config-vlan)# name <vlan_name>

مثال :

				
					Switch(config)# vlan 10
Switch(config-vlan)# name VLAN10

برای تعیین یک پورت به یک VLAN:

				
					Switch(config)# interface <interface>
Switch(config-if)# switchport mode access
Switch(config-if)# switchport access vlan <vlan_id>

مثال:

				
					Switch(config)# interface GigabitEthernet0/1
Switch(config-if)# switchport mode access
Switch(config-if)# switchport access vlan 10

3. کانفیگ IP routing:

سوئیچ‌های سری 3560، 3750 و 3850 از قابلیت لایه 3 پشتیبانی می‌کنند و قادر به انجام عملیات مسیریابی هستند. برای فعال‌سازی IP routing و تنظیم روتینگ بین VLAN‌ها، می‌توانید از دستورات زیر استفاده کنید:

برای فعال‌سازی IP routing:

				
					Switch(config)# ip routing

برای تنظیم یک زیرشبکه برای یک VLAN:

				
					Switch(config)# interface Vlan<vlan_id>
Switch(config-if)# ip address <ip_address> <subnet_mask>

مثال :

				
					Switch(config)# interface Vlan10
Switch(config-if)# ip address 192.168.10.1 255.255.255.0

4. کانفیگ IP addressing:

برای تنظیم IP address برای یک پورت از دستورات زیر استفاده می‌شود:

				
					Switch(config)# interface <interfaceمتأسفانه، نمی‌توانم به طور دقیق راهنمایی شما را در مورد سوئیچ‌های سری 3560، 3750 و 3850 ارائه دهم، زیرا همچین سوئیچ‌های خاصی در دسترس من نیستند و نمی‌توانم به طور مستقیم با آن‌ها تعامل داشته باشم. با این حال، می‌توانم نکات کلی در مورد کانفیگ سوئیچ‌های لایه 3 را به شما توضیح دهم. لطفاً در نظر داشته باشید که دستورات و تنظیمات واقعی ممکن است بین مدل‌های مختلف سوئیچ‌ها یا نسخه‌های نرم‌افزاری متفاوت باشد. بهتر است برای جزئیات دقیق، به منابع مرجع مانند راهنمای تولید کننده یا دستورالعمل‌های مربوطه مراجعه کنید.

- برای تنظیم VLAN در سوئیچ‌های لایه 3، می‌توانید از دستورات مربوط به VLAN‌ها استفاده کنید (مانند دستورهای `vlan database` و `vlan`).
- برای تنظیم IP روتینگ و مسیریابی در سوئیچ‌های لایه 3، می‌توانید از دستورات `ip routing` و `interface Vlan` برای تنظیم آدرس IP برای هر VLAN استفاده کنید.
- برای تنظیم IP address برای یک پورت، به عنوان مثال پورت Ethernet، می‌توانید از دستورات `interface Ethernet` و `ip address` استفاده کنید.
- برای تنظیمات امنیتی مانند استفاده از پروتکل STP (Spanning Tree Protocol)، VLAN ACLs (Access Control Lists) و 802.1X، می‌توانید از دستورات و تنظیمات مربوطه استفاده کنید. این تنظیمات ممکن است بسته به مدل و نسخه سوئیچ متفاوت باشد.
- برای مدیریت ترافیک و نظارت بر شبکه، می‌توانید از ویژگی‌های مانند QoS (Quality of Service)، NetFlow و SPAN (Switch Port Analyzer) استفاده کنید. نحوه تنظیم این ویژگی‌ها نیز ممکن است بسته به سوئیچ و نسخه نرم‌افزاری متفاوت باشد.

بهترین راه برای درک دقیق تنظیمات و دستورات مربوطه، مطالعه دستورالعمل‌ها و راهنمای تولید کننده سوئیچ خاصی است که شما از آن استفاده می‌کنید.

مطالعه موردی با سوئیچ‌های سری 3560، 3750 و 3850

در این مطالعه موردی، سناریوی زیر را در نظر می‌گیریم:

ما یک شبکه با سه VLAN داریم: VLAN 10، VLAN 20 و VLAN 30.
سوئیچ‌های سری 3560، 3750 و 3850 را برای ایجاد این شبکه استفاده می‌کنیم.
هر سوئیچ به عنوان یک سوئیچ لایه 3 تنظیم شده است و قابلیت روتینگ بین VLAN‌ها را دارد.
سوئیچ 3560 به عنوان سوئیچ اصلی (Core Switch) و سوئیچ‌های 3750 و 3850 به عنوان سوئیچ‌های Edge در نظر گرفته شده‌اند.

نحوه کانفیگ سوئیچ‌ها به شرح زیر است:

سوئیچ 3560 (Core Switch):

ایجاد VLAN‌ها:

				
					Switch(config)# vlan database
Switch(config-vlan)# vlan 10 name VLAN10
Switch(config-vlan)# vlan 20 name VLAN20
Switch(config-vlan)# vlan 30 name VLAN30
Switch(config-vlan)# exit

تنظیم IP‌های مربوط به هر VLAN بر روی سوئیچ:

				
					Switch(config)# interface vlan 10
Switch(config-if)# ip address 192.168.10.1 255.255.255.0
Switch(config-if)# no shutdown

Switch(config)# interface vlan 20
Switch(config-if)# ip address 192.168.20.1 255.255.255.0
Switch(config-if)# no shutdown

Switch(config)# interface vlan 30
Switch(config-if)# ip address 192.168.30.1 255.255.255.0
Switch(config-if)# no shutdown

فعال‌سازی IP routing:

				
					Switch(config)# ip routing

تنظیم روتینگ بین VLAN‌ها:

				
					Switch(config)# interface vlan 10
Switch(config-if)# ip routing
Switch(config-if)# exit

Switch(config)# interface vlan 20
Switch(config-if)# ip routing
Switch(config-if)# exit

Switch(config)# interface vlan 30
Switch(config-if)# ip routing
Switch(config-if)# exit

سوئیچ 3750 (Edge Switch):

تنظیم پورت‌ها به VLAN‌ها:

				
					Switch(config)# interface range GigabitEthernet0/1-24
Switch(config-if-range)# switchport mode access
Switch(config-if-range)# switchport access vlan 10
Switch(config-if-range)# exit

Switch(config)# interface range GigabitEthernet0/25-48
Switch(config-if-range)# switchport mode access
Switch(config-if-range)# switchport access vlan 20
Switch(config-if-range)# exit

تنظیم IP‌های مربوط به هر VLAN بر روی سوئیچ:

				
					Switch(config)# interface vlan 10
Switch(config-if)# ip address 192.168.10.2 255.255.255.0
Switch(config-if)# no shutdown

Switch(config)# interface vlan 20
Switch(config-if)# ip address 192.168.20.2 255.255.255.0
Switch(config-if)# no shutdown

سوئیچ 3850 (Edge Switch):

تنظیم پورت‌ها به VLAN‌ها:

				
					Switch(config)# interface range GigabitEthernet0/1-24
Switch(config-if-range)# switchport mode access
Switch(config-if-range)# switchport access vlan 30
Switch(config-if-range)# exit

تنظیم IP‌های مربوط به هر VLAN بر روی سوئیچ:

				
					Switch(config)# interface vlan 30
Switch(config-if)# ip address 192.168.30.2 255.255.255.0
Switch(config-if)# no shutdown
``برای تست و ارزیابی عملکرد سوئیچ‌ها در این سناریو، می‌توانید از دستورات ping و traceroute استفاده کنید. به عنوان مثال، برای تست ارتباط بین دستگاه‌های متصل به VLAN‌ها، می‌توانید دستور ping را برای ارسال بسته‌های ICMP به آدرس IP دستگاه مقصد استفاده کنید. به عنوان مثال:

- برای تست ارتباط بین دستگاهی متصل به VLAN 10 و دستگاهی متصل به VLAN 20:

Switch3750# ping 192.168.20.2

				
					- برای تست ارتباط بین دستگاهی متصل به VLAN 20 و دستگاهی متصل به VLAN 30:

Switch3750# ping 192.168.30.2

				
					همچنین، برای بررسی مسیریابی بین VLAN‌ها و تراس‌کردن مسیر بسته‌ها، می‌توانید از دستور traceroute استفاده کنید. به عنوان مثال:

- برای تراس‌کردن مسیر بسته‌ها از VLAN 10 به VLAN 30:

برای تست عملکرد سوئیچ‌ها در این سناریو، می‌توانید از روش‌های زیر استفاده کنید:

تست ارتباط:
– با استفاده از دستور ping، می‌توانید ارتباط بین دستگاه‌های متصل به VLAN‌ها را تست کنید. برای مثال، می‌توانید از یک دستگاه متصل به VLAN 10 به دستگاهی متصل به VLAN 20 ping بفرستید و برعکس. این تست نشان می‌دهد آیا بسته‌ها به درستی از یک VLAN به VLAN دیگر روت می‌شوند.
– همچنین، می‌توانید از دستورات ping بر روی سوئیچ‌ها استفاده کنید تا ارتباط بین سوئیچ‌ها را تست کنید. برای مثال، می‌توانید از سوئیچ 3750 به سوئیچ 3560 و سوئیچ 3850 ping بفرستید و برعکس.
تست ترافیک:
– با استفاده از ابزارهای تست ترافیک مانند iperf، می‌توانید دستگاه‌ها را با ترافیک بالا آزمایش کنید و عملکرد سوئیچ‌ها را در شرایط بار بالا بررسی کنید. با اجرای iperf بین دستگاه‌های متصل به سوئیچ‌ها، میزان ترافیک و عملکرد سوئیچ‌ها را می‌توانید مشاهده کنید.
تراس کردن (Traceroute):
– با استفاده از دستور traceroute، می‌توانید مسیر بسته‌ها را بین VLAN‌ها و سوئیچ‌ها تراس‌کنید. این کار به شما اطلاعاتی در مورد مسیریابی و عملکرد سوئیچ‌ها در شبکه‌تان ارائه می‌دهد.
بررسی وضعیت پورت‌ها:
– با استفاده از دستورات show interfaces و show interfaces status، می‌توانید وضعیت پورت‌های سوئیچ‌ها را بررسی کنید. این دستورات اطلاعاتی مانند سرعت و نیاز به نیروی PoE را ارائه می‌دهند و به شما کمک می‌کنند تا مشکلاتی مانند پورت‌های غیرفعال یا نیاز به تنظیمات اضافی را شناسایی کنید.
مانیتورینگ ترافیک:
– با استفاده از نرم‌افزارهای مانیتورینگ شبکه مانند SNMP (Simple Network Management Protocol) یا NetFlow، می‌توانید ترافیک شبکه را مشاهده و تحلیل کنید. این اطلاعات به شما کمک می‌کنند تا میزان استفاده از پهنای باند، ترافیک ناهمگن ونقاط ضعف در شبکه را شناسایی کنید و عملکرد سوئیچ‌ها را ارزیابی کنید.
تست VLAN و ترافیک بین VLAN‌ها:
– با ایجاد و مدیریت VLAN‌ها در شبکه، می‌توانید تست‌های مربوط به ارتباط و ترافیک بین VLAN‌ها را انجام دهید. برای مثال، با ایجاد دستگاه‌ها در VLAN‌های مختلف و ارسال ترافیک بین آن‌ها، می‌توانید عملکرد سوئیچ‌ها در جدا سازی ترافیک بین VLAN‌ها را بررسی کنید.
تست قابلیت‌های مدیریتی سوئیچ:
– سوئیچ‌ها معمولاً دارای قابلیت‌های مدیریتی متنوعی هستند، مانند VLAN‌ها، تنظیمات برقراری ارتباط، تنظیمات امنیتی و غیره. برای تست عملکرد این قابلیت‌ها، می‌توانید تنظیمات مربوطه را پیکربندی کنید و عملکرد سوئیچ‌ها را با تغییر تنظیمات بررسی کنید.
تست اتصال فیزیکی:
– بررسی اتصال فیزیکی سوئیچ‌ها نیز بسیار مهم است. در صورتی که سوئیچ‌ها به درستی به شبکه متصل نشوند، ارتباط و ترافیک بین دستگاه‌ها برقرار نخواهد شد. بنابراین، بررسی کابل‌ها، سوئیچ‌ها و اتصالات فیزیکی بین آن‌ها بسیار ضروری است.

استفاده از ترکیبی از این روش‌ها و دستورات مختلف، به شما کمک می‌کند تا عملکرد سوئیچ‌ها در شبکه خود را به طور جامع بررسی کنید و اگر هر گونه مشکلی وجود داشته باشد، آن را شناسایی و رفع کنید.

نتیجه گیری در مورد سوئیچ های لایه 3 نسبت به لایه 2

سوئیچ‌های لایه 3 و لایه 2 هر دو از اجزای اصلی شبکه‌های محلی (LAN) هستند و وظایف و قابلیت‌های مختلفی دارند. در ادامه، نتایج گیری درباره سوئیچ‌های لایه 3 نسبت به سوئیچ‌های لایه 2 را بررسی خواهیم کرد:

1. قابلیت مسیریابی:
– سوئیچ‌های لایه 3 قابلیت مسیریابی را دارند و می‌توانند پکت‌ها را بین شبکه‌های مختلف هدایت کنند. این بدان معنی است که می‌توانند بسته‌ها را بین زیرشبکه‌ها یا VLAN‌ها مسیریابی کنند، در حالی که سوئیچ‌های لایه 2 تنها قابلیت رسیدگی به ترافیک در یک زیرشبکه خاص را دارند.

2. تصمیم‌گیری بر اساس آدرس IP:
– سوئیچ‌های لایه 3 می‌توانند تصمیم‌گیری بر اساس آدرس IP برای مسیریابی بسته‌ها انجام دهند. برخلاف آن، سوئیچ‌های لایه 2 تصمیم‌گیری بر اساس آدرس MAC را انجام می‌دهند و ترافیک را بین دستگاه‌هایی که در یک زیرشبکه یا VLAN هستند، رسیدگی می‌کنند.

3. پشتیبانی از پروتکل‌های مسیریابی:
– سوئیچ‌های لایه 3 قادر به پشتیبانی از پروتکل‌های مسیریابی مانند OSPF، EIGRP و BGP هستند. این پروتکل‌ها به سوئیچ‌های لایه 3 کمک می‌کنند تا اطلاعات مسیریابی را با سایر سوئیچ‌ها و روترها در شبکه به اشتراک بگذارند. سوئیچ‌های لایه 2 این قابلیت‌ها را ندارند و تنها اطلاعات مربوط به پروتکل سپانینگ در برابر حلقه‌ها را مدیریت می‌کنند.

4. امنیت:
– سوئیچ‌های لایه 3 امکان اعمال تنظیمات امنیتی به صورت ACL (لیست کنترل دسترسی) را دارند. این به مدیران شبکه امکان می‌دهد تا قوانین دقیقی را برای کنترل دسترسی به منابع شبکه و بسته‌هایی که بین زیرشبکه‌ها جابه‌جا می‌شوند، تعریف کنند. سوئیچ‌های لایه 2 امکان اعمال ACL را ندارند و تنها بر اساس آدرس MAC تصمیم‌گیری می‌کنند.

5. قابلیت تجزیه و تحلیل ترافیک:
– سوئیچ‌های لایه 3 قابلیت تجزیه و تحلیل ترافیک بیشتری نسبت به سوئیچ‌های لایه 2 دارند. آنها معمولاً قابلیت بررسی و ثبت جریان ترافیک بر اساس برنامه‌های کاربردی، پورت‌ها و آدرس‌های IP را دارند. این اطلاعات می‌توانند به تجزیه و تحلیل عملکرد شبکه و تشخیص مشکلات کمک کنند.

با توجه به موارد فوق، سوئیچ‌های لایه 3 نسبت به سوئیچ‌های لایه 2 قابلیت‌های بیشتری در مسیریابی، امنیت و تجزیه و تحلیل ترافیک دارند. اما در صورتی که شبکه فقط نیاز به ترافیک محدود در یک زیرشبکه خاص داشته باشد و امکانات مسیریابی و امنیت لایه 3 لازم نباشد، استفاده از سوئیچ‌های لایه 2 می‌تواند کارآمدتر و مناسب‌تر باشد.

لطفاً توجه داشته باشید که برای استفاده از دستورات بالا، باید دسترسی مدیریتی (مانند دسترسی به حساب مدیریتی) در سوئیچ داشکه داشته باشید. همچنین، توجه داشته باشید که برخی از دستورات ممکن است بسته به مدل و نسخه سیستم عامل سوئیچ متفاوت باشند. بنابراین، بهتر است قبل از استفاده از هر دستور، دستورات دقیق و مربوط به سیستم عامل خود را بررسی کنید و با مستندات رسمی سیسکو هماهنگی کنید.